ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑ – ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Κατά κοινή ομολογία η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως εποχή «θάμβους και παράκρουσης» όπως την χαρακτήρισαν πολλοί κοινωνιολόγοι. Ως εποχή των έντονων αντιφάσεων. Ενώ δηλαδή παρατηρείτε μια έντονη ανοδική πορεία σε τομείς τεχνολογίας και ανάπτυξης, ο άνθρωπος εξακολουθεί να παραμένει απλά θεατής των γεγονότων, υιοθετώντας μια στάση ζωής όπου αναμφίβολα παραπέμπει σε άλλες εποχές. Πρόκειται συγκεκριμένα για το μείζον πρόβλημα της «ζωοφαγίας», και του ό,τι αυτό συνεπάγεται, από τη εκτροφή ενός ζώου έως και την κατάληξη αυτού στο πιάτο μας.
Αναμφίβολα ο πρώτος άνθρωπος, κάτοικος του πλανήτη γη, προκειμένου να επιβιώσει των δύσκολων κλιματολογικών συνθηκών, ανακάλυψε το κυνήγι ζώων με σκοπό την τροφή του. Ο πρώτος άνθρωπος κυνηγούσε με τα μέσα όπου η φύση του προσέφερε, την λεία του και τρεφόταν με αυτήν. Η εύρεση τροφής για τον τότε άνθρωπο δεν ήταν εύκολη υπόθεση, καθώς δεν υπήρχαν φάρμες και εκτροφεία. Πολύ αργότερα πέρασε στο στάδιο της εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου και των προϊόντων παραγωγής των ζώων με σκοπό την τροφή του. Έτσι κατά την περίοδο 3.000 π.Χ. ανοίγεται για αυτόν μια ατελείωτη λίστα τροφών αποτελούμενη από ελαιόλαδο, κρασί, δημητριακά, ξηρούς καρπούς, ψάρια, όσπρια, λαχανικά, φρούτα, και χορταρικά. Επομένως το κρέας περνά σε δεύτερη μοίρα, αφού έως και την ρωμαϊκή περίοδο το κρέας κατείχε μια δευτερεύουσα θέση στο ελληνικό διατροφολόγιο, όπου κι επιλεγόταν σπάνια και υπό συγκεκριμένες περιστάσεις. Είναι πλέον ολοφάνερο πως οι τότε άνθρωποι, εκείνων των εποχών ταύτισαν τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους με τις διατροφικές τους συνήθειες.
Αντίθετα η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από μια άκρατη κρεατοφαγία, δίχως φραγμούς και ηθικούς κανόνες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχοσωματική υγεία των σημερινών ελλήνων. Τα πρότυπα τα οποία καθιερώθηκαν έπειτα της τουρκοκρατίας επανέφεραν την «κρεατοφαγία» και την καθιέρωσαν ως στάση ζωής. Ως κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού και ως βάση για την συνέχιση της ελληνικής παράδοσης. Σιγά σιγά το κρέας καθιερώθηκε σε κάθε ελληνικό σπίτι. Το σουβλάκι, αντικατέστησε την φασολάδα και έγινε εθνικό φαγητό των ελλήνων, και το κρέας , λόγο της ζήτησης του, έγινε επάγγελμα.
Κάθε χρόνο χιλιάδες εκτροφεία σε όλον τον κόσμο ζώων όπου προορίζονται για σφαγή συντηρούν πολλά εκατομμύρια ζώων. Τα ζώα αυτά ζουν υπό άθλιες συνθήκες, αλυσοδεμένα και στοιβαγμένα σε μικροσκοπικά κλουβιά, δίχως καλής ποιότητας τροφή. Στον χώρο εκτροφής τους δεν υπάρχει ζέστη τον χειμώνα, ή κλιματισμός για το καλοκαίρι. Το φως του ήλιου είναι άφαντο, ενώ ο τρόπος εκμετάλλευσης τους φρικτός. Συγκεκριμένα οι εκτροφείς κόβουν από μικρή ηλικία τα αυτιά, τις ουρές, κάποιες φορές και τα πόδια των ζώων όπου εκτρέφουν, ενώ στους χοίρους και τα κοτόπουλα αφαιρούν τα δόντια και το ράμφος αντίστοιχα. Κι όλα αυτά γίνονται με ψαλίδια, δίχως αναισθητικό. Πολλά από τα ζώα αυτά τραυματίζονται κατά την διάρκεια καυγάδων στα στενάχωρα κλουβιά τους. Άλλα πάλι κείτονται νεκρά για ώρες ή ακόμη και για μέρες κάνοντας παρέα στα ακόμη ζωντανά ζώα. Στην δεύτερη περίοδο της ζωής τους ήρθε η ώρα της πληρωμής. Τα ζώα εκτροφής καλούνται στο στάδιο αυτό να πληρώσουν με την ίδια τους την ζωή της ανέσεις που τόσο καιρό απολάμβαναν κλειδωμένα στα στενάχωρα κλουβιά τους. Νεκρά και ζωντανά, όλα μαζί μεταφέρονται στα σφαγεία, όπου θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή, μη γνωρίζοντας ακόμη σε τι έφταιξαν. Και η ώρα της πληρωμής θα είναι αμείλικτη, καθώς οι σφαγείς των ζώων δεν θα χρησιμοποιήσουν μεθόδους πολιτισμένες και ανθρώπινες, παρά μεθόδους ακόμη πιο σκληρές και βάναυσες από αυτές που πιθανότατα θα υπήρχαν κατά την περίοδο όπου τα θηράματα κυνιγούνταν και σκοτώνοντας από τον πρώτο άνθρωπο – τροφοσυλλέκτη.
Στο σημείο αυτό, λοιπόν, ξεπηδά το ηθικό ζήτημα το οποίο έχει προβληματίσει πολλούς ζωόφιλους κατά καιρούς. Είναι δυνατόν για έναν άνθρωπο να τρέφετε με πτώματα, βάναυσα δολοφονημένων ζώων? Είναι δυνατόν σε μια εποχή όπου η επιστήμη έχει σημειώσει μεγάλες προόδους, ο άνθρωπος να αρέσκεται σε μια πρωτόγονη συνήθεια, όπως είναι η κατανάλωση κρέατος? Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όπου καταναλώνουν κρέας ίσως και σε καθημερινή βάση, θα έτρωγαν ποτέ τον σκύλο ή την γάτα τους? Γιατί δυσφορούν όταν ακούν να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε άλλους πολιτισμούς? Το ζήτημα αυτό όπως ξέρουμε όλοι, δεν είναι πολιτικό, αλλά ηθικό. Κάθε ζώο είτε αναφερόμαστε σε αγελάδες και χοίρους, είτε σε σκύλους και γάτες έχει την δική του ζωή. Δημιουργήθηκε για τον δικό του σκοπό και όχι για να ικανοποιήσει τους ανθρώπινους γευστικούς κάλυκες.
Η επιστήμη του σήμερα απέδειξε πως η επιβίωση του ανθρώπου δεν βασίζεται στην κατανάλωση κρέατος. Η επιβίωση βασίζεται σε μια ισορροπημένη διατροφή, από την οποία μπορεί να εκλείψει και εξολοκλήρου το κρέας. Η επιστήμη απέδειξε, μέσα από συνεχή πειράματα, ότι η κατανάλωση κρέατος δημιουργεί ανθρώπους παχύσαρκους. Ανθρώπους με καρδιακές και άλλες δυσχέρειες. Ανθρώπους ψυχικά ασθενείς, και ανθρώπους αυτοκαταστροφικούς. Η κατανάλωση κρέατος από τον άνθρωπο προκαλεί σεξουαλικά ανικανότητα. . Σε μια μελέτη, το ένα τέταρτο εκείνων "στην μεγαλύτερη ηλικιακή ομάδα " ατόμων από 40 έως 79 ανέφεραν συχνά περιστατικά στυτικής δυσλειτουργίας, ενώ σε μια άλλη μελέτη, τα μισά από τα άτομα άνω των 40 ανέφεραν ότι είχαν στυτική δυσλειτουργία τουλάχιστον για κάποιο διάστημα. Επίσης η κατανάλωση κρέατος αυξάνει τους κινδύνους για την εξάπλωση νόσων όπως αυτή των τρελών αγελάδων, των χοίρων και των πουλερικών. Έρευνες έχουν αποδείξει πως οι νόσοι αυτές ξεκινούν από τα εκτροφεία των ζώων. Τα ζώα ταΐζονται πολλές φορές τα νεκρά ζώα του είδους τους με αποτέλεσμα την δημιουργία και διάδοση νέων ασθενειών. Η κρεατοφαγία αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου διαφόρων ειδών, χοληστερίνης, σακχάρου, στομαχικών διαταραχών και άλλων παθήσεων.
Αντίστοιχα, η κρεατοφαγία δεν προσβάλει μόνο τον άνθρωπο, αλλά και το περιβάλλον. Βάση στοιχείων από την εφημερίδα τα νέα πιστοποιούνται τα ακόλουθα:
Η κατανάλωση κρέατος βλάπτει τον πλανήτη
· Οκτώ ολόκληρα βοοειδή καταναλώνει κατά μέσο όρο ένας άνθρωπος στη ζωή του. Καταναλώνουμε επίσης 36 πρόβατα, 36 χοίρους και 550 πουλερικά.
· 990 λίτρα νερού απαιτούνται για να παραχθεί ένα λίτρο γάλακτος.
· 100kg είναι το ποσό μεθανίου που εκπέμπεται από μια αγελάδα κάθε έτος. Αυτό ισοδυναμεί με 2.300 κιλά διοξειδίου του άνθρακα ετησίως.
· 1,5 δις είναι ο κατ? εκτίμηση αριθμός αγελάδων παγκοσμίως. Παράγουν τα δύο τρίτα της παγκόσμιας αμμωνίας, μια αιτία που συμβάλλει στο φαινόμενο της όξινης βροχής.
· 36,4kg είναι το ποσό διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται κατά τη διάρκεια της παραγωγής ακριβώς 1kg βοδινού κρέατος, όσο εκπέμπει το μέσο ευρωπαϊκό αυτοκίνητο κάθε 250 χιλιόμετρα.
Από τα παραπάνω συνειδητοποιεί κανείς πως η κρεατοφαγία, με ό,τι αυτή η έννοια περιλαμβάνει(εκτροφή, σφαγείο, εμπόριο…) ενισχύει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα προς το περιβάλλον. Επίσης αυξάνει τις σπατάλες σε νερό, τροφή, την ρύπανση των υδάτων και γενικότερα του περιβάλλοντος.
Αν εξετάσουμε το θέμα κι από ανθρωπιστικής πλευράς, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη πεθαίνουν καθημερινά από την ασιτία και την λειψυδρία. Την ίδια στιγμή τόνοι τροφών και νερού καταναλώνονται για να ταΐσουν ζώα τα οποία αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν στα ράφια των super market και τα πιάτα των καταναλωτών.

Τίποτα δεν θα ωφελήσει περισσότερο την ανθρώπινη υγεία και θα αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης της ζωής στη Γη όσο η μετάβαση μας σε μια χορτοφαγική διατροφή. Είπε ο Einstein λαμβάνοντας υπόψη του όλα τα παραπάνω αρνητικά της κατανάλωσης κρέατος.

Τους τελευταίους καιρούς όπου διανύει η ανθρωπότητα μεγάλη είναι η στροφή προς την χορτοφαγία. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την προσφοράς της τόσο προς μια ποιότητα ζωής με επίπεδο, όσο και προς έναν τρόπο περιορισμού του κακού που γίνεται στο περιβάλλον και τα ζώα. Άλλοι πάλι χρησιμοποιούν την χορτοφαγία ως τρόπο αδυνατίσματος, ως μόδα ακόμη κι ως αναγκαστικό τρόπο ζωής, λόγο της υγείας τους. Πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο όπως η Ινδία και άλλες ακολουθούν την χορτοφαγία για λόγους θρησκευτικούς ή πολιτικούς. Όπως και να έχει ωμός η αλήθεια είναι πως η χορτοφαγία ευνοεί τον άνθρωπο και το επίπεδο ζωής του.
Εν κατά κλειδί, Η χορτοφαγία, η οποία παρατηρείτε ως βασικός τρόπος ζωής με την μορφή της μερικής χορτοφαγίας από το 3.000 π.Χ. είναι ζήτημα ηθικό. Αποτελεί ζήτημα πολιτισμού και ανάπτυξης. Οι αρχαίοι έλληνες σοφοί κατέκριναν την κρεατοφαγία. Θεωρούσαν αυτήν ως κατάσταση παλαιολιθική και δεν την καθιέρωσαν. Τα ξενόφερτα ήθη και έθιμα ωστόσο την επανέφεραν στο προσκήνιο. Και μαζί με την κρεατοφαγία, εγκαινίασαν έναν τρόπο ζωής γεμάτο ασθένειες, καρδιολογικές παθήσεις και ποιότητα ζωής υπό το μηδέν. Για τον λόγο αυτό πρέπει επιτέλους κάθε πολίτης να ξεφύγει από τα καθιερωμένα στερεότυπα και να ακολουθήσει έναν τρόπο ζωής προσοδοφόρο προς τον ίδιο, κι όχι προς τους εκτροφείς και τους εμπόρους των σφαγιασθέντων ζώων. Η κάθε ζωή έχει τον δικό της προορισμό, ο οποίος δεν είναι σίγουρα τα πιάτα μας… ας σεβαστούμε τον παράγοντα ζωή και της μορφές της.

Δημοσιογράφος – Ιστορικός - Σκηνοθέτιδα
Λουκίσα Μαρία